Een prachtig begin!

We hebben hem de afgelopen tijd al drie keer eerder gezien. De eerste keer was ongeveer drie weken geleden. Terwijl we in de veranda achter onze bureaus zaten, zagen Nicole en ik hem toen gracieus voorbij zweven. Met zijn enorme vleugels wijd uitgestrekt, kwam hij vanachter het huis vandaan ons gezichtsveld binnen om na twee soepele bochten aan de andere kant van de tuin tussen de bomen weer uit ons zicht te verdwijnen. Zijn vleugels hield hij nagenoeg volledig stil, maar precies recht voor de veranda draaide hij zijn kop even volledig onze kant op zodat we de voor hem kenmerkende donkere ogen en gele snavel op amper tien meter bij ons vandaan goed tegen de lichte 'halve schotels' van zijn gezicht zagen afsteken.

 

 

Enkele dagen later zag ik hem weer. Terwijl ik door het uitgedunde berkenbos achter ons huis de heuvel op liep, zag ik hem links van me vanaf een van de takken van een dikke berk wegvliegen. En anderhalve week geleden had Nicole nog een ontmoeting met hem. Zij zag het dier er toen ze het erf van een verlaten oude boerderij opliep door een glasloos raam vanuit de zolder van de half ingestorte schuur vandoor gaan. Drie mooie cadeautjes van Moeder Natuur die ons gisteren nog de wens deden uitspreken dat er gauw weer een zou volgen...

 

En wat zie ik dan wanneer ik vanochtend terwijl het buiten nog zo goed als donker is achter mijn bureau ga zitten? Een lichte vlek op een boomtak nagenoeg recht tegenover me. Details zijn dan nog amper te zien, maar het moet 'onze' Oeraluil zijn. Ik ga meteen terug naar boven om ook Nicole bij het schouwspel dat we vanuit het slaapkamerraam voortzetten te betrekken. De uil zit kennelijk op zijn gemak en heeft geen haast om te vertrekken. En dat is maar goed ook, want pas een dik kwartier later is het voldoende licht om de eerste foto's te maken. Foto's waarin door het schaarse licht het bruin en groen van de bomen amper is te zien.

We hebben enorm veel geluk, want alles bij elkaar kunnen we de uil bijna een uur lang gadeslaan. Pas dan wordt hij namelijk door de mezen en Vlaamse gaaien die zich inmiddels bij de voederplaats in onze tuin hebben verzameld, ontdekt en weggejaagd. Wat een prachtig begin van de dag!