vrijdag 30 januari 2015

Noodmiddelen

De afgelopen twee weken hadden we zo veel sneeuw te ruimen dat we naar noodmiddelen moesten grijpen om voldoende energie binnen te krijgen. Gelukkig had Nicôle een goed idee: zelfgebakken appeltaart. Een effectieve en bijzonder smakelijke manier om aan je calorieën te komen. Nicôle hield zich nog redelijk in, maar ik deed dat niet. Elke dag gingen er wel één of twee stukken taart doorheen en op de zwaarste dag werkte ik naast mijn normale eten zeker een halve taart naar binnen. En dat is achteraf maar goed ook, want inmiddels zijn we enkele taarten verder en ben ik nog geen gram aangekomen!

woensdag 28 januari 2015

Uitersten

Sinds de eerste sneeuwval begin december hebben we ze elke ochtend in de verte in de bosrand zien rondscharrelen. We konden er de klok op gelijkzetten. Op het moment dat de ochtendschemering de duisternis van de nacht verdreef, kwamen de reegeit en haar jong uit de beschutting van het bos tevoorschijn om hun ontbijt bij elkaar te zoeken. Het was een schouwspel waar we stiekem door het raam van de slaapkamer glurend enorm van genoten. De band tussen moeder en kind was door de tedere manier waarop de dieren elkaar benaderden zelfs zonder al te veel inlevingsvermogen bijna tastbaar. En altijd was het moederdier waakzaam. Terwijl het jonge bokje schijnbaar onbekommerd rondstruinde, hield zij fier de omgeving in de gaten om haar kind bij het minste teken van gevaar naar de beschutting van het bos te loodsen.


Gisterochtend was er echter iets mis. De reegeit was alleen en haar anders zo fiere uitstraling was verdwenen. Ze stapte zonder al te veel overtuiging in het rond en was al snel weer verdwenen. Ongerust nam ik Jeanny voor haar ochtendwandeling mee naar buiten en toen ik honderd meter de andere kant op bij de weg kwam, zag ik aan een sneeuwstok in de berm iets hangen. Het was geen goed signaal.

 
Iets verderop werd mijn inmiddels angstige vermoeden bevestigd. Aan de rand van de weg lag het vol met bloed. Resten van een kapotte autolamp en een tien meter lang waaierpatroon van bloedspatten op de weg waren de stille getuigen van wat er was gebeurd.


Enkele meters van de weg af lagen de stoffelijke resten van het jonge bokje. Dat zal helaas nooit zijn eerste lente meemaken en zijn moeder zal de rest van de winter alleen moeten doorbrengen. Zo liggen de uitersten van wat er om ons heen gebeurd en hoe we dat beleven maar weer eens enorm ver uit elkaar.

maandag 26 januari 2015

Sneeuwschoenen

Sneeuwschoenen gebruiken om de diepe sneeuw te trotseren is voor ons niet nieuw. Het is minstens twintig jaar geleden dat we dat voor het eerst deden. Toen kochten we na een enkele lange en zware wandelingen door heupdiepe sneeuw ieder een paar van deze reusachtige stappers. Dat was tijdens een vakantie in Oostenrijk en we kunnen ons nog goed herinneren dat we die aankoop even goed moesten overdenken. De sneeuwschoenen in kwestie waren namelijk behoorlijk aan de prijs en bovendien vroegen we ons af of ze wel zouden werken. Wat dat laatste betreft hadden we ons niet ongerust hoeven maken, vanaf dat moment droegen de sneeuwschoenen ons zonder mankeren over de meest diepe sneeuw. En aangezien ze dat tot op de dag van vandaag nog steeds doen - kijk maar naar de foto's, we hebben nog steeds dezelfde exemplaren - valt ook de prijs achteraf gezien enorm mee.


Wat lag er toen trouwens enorm veel sneeuw. Het bord op bovenstaande foto is ongeveer twee meter hoog!

zondag 25 januari 2015

Dit smaakt naar meer!

De hemel is strakblauw en de zon heeft vrij spel. Het is een uitgelezen dag om eens iets anders te doen dan het bureauwerk en sneeuwruimen dat de afgelopen twee weken een groot deel van onze tijd in beslag heeft genomen. Ik heb mijn zinnen gezet op een wandeling door de ongerepte sneeuw. Nicôle zou graag meegaan, maar besluit om samen met Jeanny - die dergelijke inspanningen niet meer aan kan - een relaxter uitstapje te maken. Omdat er inmiddels een bovengemiddeld dik pak sneeuw ligt, kies ik ervoor om sneeuwschoenen aan te doen.


De eerste stappen zijn wat onwennig. Je moet iets 'breder' lopen dan normaal om te voorkomen dat je met de ene sneeuwschoen achter de andere blijft haken. Het principe van de sneeuwschoenen werkt echter perfect. In plaats van diep in de sneeuw weg te zakken, blijf je er als het ware bovenop staan.


Rustig stappend geniet ik van de stilte en de weldadige warmte van de zon op mijn gezicht. Vooral dat laatste is - voor het eerst sinds maanden - een heerlijk gevoel.


Op wat sporadische sporen van muizen en vogels na is het sneeuwdek volledig ongerept. Slechts één keer kom ik een spoor van een groter dier tegen. Dat van een eland, op de foto hieronder heb ik het net gekruist.


Nu maar hopen dat er de komende tijd meer mooie zonovergoten dagen komen, want dit smaakt naar meer!

vrijdag 23 januari 2015

De dagen worden langer

De winterzonnewende is inmiddels ruim een maand geleden en het is duidelijk te merken dat de dagen langer worden. Alhoewel het natuurlijk ook 's ochtends eerder licht wordt, ervaren we vooral het feit dat het aan het einde van de middag langer licht is als bijzonder prettig. Een ander gevolg van de hogere stand van de zon aan de hemel is dat het bos ten noorden van ons huis rond het middaguur weer even door de stralen van de zon wordt beroerd. Het gaat dus de goede kant op, al zal het nog zeker een maand duren voordat de zon weer voor het eerst rechtstreeks op het meest noordelijke punt van ons erf zal schijnen.

woensdag 21 januari 2015

Geen enkele grip

Gisteren werd maar weer eens duidelijk dat niet al het verkeer even goed op de gladde winterse wegen uit de voeten kan. Onderweg naar het noorden werd vlak voorbij de provinciegrens met Dalarna onze weg geblokkeerd door een zwaar met boomstammen beladen vrachtwagencombinatie. Onderaan een lange helling stond deze midden op de weg stil, zowel links als rechts konden we er niet voorbij. Een praatje met de chauffeur leerde ons dat hij al meerdere malen had geprobeerd om de combinatie weer in beweging te krijgen, maar dat de banden daarvan door de gladheid geen enkele grip op de weg meer hadden.
 
Gelukkig was er al hulp onderweg. De vrachtwagen had de boomstammen namelijk vlakbij geladen en daar was een met sneeuwkettingen uitgeruste kraanwagen aanwezig die de gestrande combinatie een zetje zou komen geven. Niet veel later kwam de kraanwagen uit de zijweg onderaan de helling tevoorschijn. Na te zijn gedraaid, reed deze langzaam achteruit naar de vastgelopen vrachtwagen toe.


Om na contact te hebben gemaakt, gedoseerd gas te geven. En met succes, want langzaam maar zeker kwam de combinatie in beweging en vanaf halverwege de helling kon de vrachtwagen weer op eigen kracht verder rijden. Boven op de heuvel stopte de vrachtwagen bij een uitwijkplaats om ons te laten passeren. Dat had de chauffeur ons al toegezegd omdat hij bang was op een van de twee volgende hellingen omhoog wederom te stranden. Als dank staken we onze duimen omhoog en verder waren we maar wat blij met de extra grip die onze spijkerbanden ons op de gladde wegen geven.

maandag 19 januari 2015

Genieten

Elke dag na de ochtendwandeling met Jeanny is het aanvullen van het vogelvoer het eerste wat we doen. Zodra we met de bak met zonnebloempitten naar de voederplaatsen lopen, beginnen de vogels die tussen de dichte takken van de sparren schuilen enthousiast te piepen. De brutaalsten komen zelfs op ons af vliegen om ons te begroeten. Als we met de lege bak teruglopen naar de schuur komt ook de rest tevoorschijn en vangt het feestbanket aan. Er is echter één ontbijtgast die zich schuilhoudt totdat we de deur van het huis weer achter ons hebben dichtgetrokken. Pas als we helemaal zijn verdwenen, komt deze schuwe gast aanrennen om van de pitten die we speciaal voor hem op de grond hebben gegooid te genieten.

zondag 18 januari 2015

Meer sporen in de sneeuw

Vandaag komen we de sporen tegen van twee dieren die niet bepaald elkaars beste vrienden zijn: de haas en de vos. Eerst diep in het bos de typische sporen van een haas op snelheid. De grote afdrukken zijn van de achterpoten, de kleine van de voorpoten van het dier. Daarna op de weg het spoor van een vos die bijna een kilometer lang rustig kuierend de weg heeft gevolgd, ondertussen regelmatig zijn territorium markerend. Gelukkig voor de haas in kwestie kwamen de twee sporen nergens bij elkaar in de buurt.


 

zaterdag 17 januari 2015

Sporen in de sneeuw

Misschien wel het allerleukste van de sneeuw is dat deze het doen en laten van alle wilde dieren om ons heen zo overduidelijk zichtbaar maakt. Normaal gesproken moeten we goed zoeken om sporen van deze dieren te vinden, maar nu krijgen we de pootafdrukken cadeau en kunnen we ook de uitwerpselen door het contrast daarvan met de sneeuw haast niet missen. Er gaat bijna geen wandeling voorbij zonder een of meer leuke verrassingen. Wat zien we bijvoorbeeld daar? Het spoor op de achtergrond is van een vos, maar wat heeft zijn pad gekruist?


Laten we eens dichterbij gaan kijken en een overzichtsfoto maken om alles in de juiste verhoudingen te plaatsen. Links twee pootafdrukken, in het midden het gat dat het dier in de sneeuw heeft gegraven en rechts een fraai gekronkelde drol die het heeft achtergelaten. Gezien de vorm en afmetingen van de pootafdrukken en de drol lijkt het ons het waarschijnlijkst dat deze van een hermelijn afkomstig zijn.


De 'hoop' nog even van dichtbij. Is het geen kunstwerk?

woensdag 14 januari 2015

Alle zegen...

Terwijl Jeanny's aandacht volledig op de grond - waar ze onder de sneeuw naar lekkere luchtjes zoekt - is gericht, maakt Nicôle zich meer zorgen over wat er boven haar hoofd gebeurt. Door de stevige wind vallen er namelijk regelmatig grote 'klodders' sneeuw vanaf de takken van de bomen naar beneden. Een daarvan heeft ze net al in haar nek gekregen en ook ik kon er zojuist maar ternauwernood een ontwijken. Wat zegt men ook alweer? Alle zegen komt van boven...

maandag 12 januari 2015

Witte wereld

De weersvoorspelling is uitgekomen en Koning Winter heeft wederom een flinke lading sneeuw gedumpt. Alles bij elkaar ligt er inmiddels zo'n dik pak sneeuw dat we durven te stellen dat de wereld om ons heen tot het einde van de winter wit zal blijven. Een mooi moment om de plek waar we wonen aan de hand van enkele sfeerbeelden iets uitgebreider te laten zien. We maakten de foto's toen het gisteren in de loop van de dag even opklaarde, dus voor de tweede lading sneeuw.

 
Ter hoogte van de brievenbus verlaten we de 'grote' weg en gaan we linksaf het bos in.
 

Aan het einde van het lange oprijpad ligt op een soort verhoging een open plek.


Uit de tekst op de wegwijzer kun je afleiden wie hier wonen.


De schuur ligt verscholen tussen met sneeuw bedekte sparren.

 
Helemaal aan het einde van het pad staat het huis waarin we wonen.

 
Een van de voederplaatsen waar de vogels en eekhoorns komen eten.


Nogmaals het huis waarin we wonen, nu van de voorkant gezien.


Het uitzicht vanuit het huis.

 
De oude stuga - gebouwd in 1895 - waaraan de plek waar we wonen zijn naam dankt.

zondag 11 januari 2015

Serieuze sneeuwval

Inmiddels hebben we de eerste echt serieuze sneeuwval van deze winter achter de rug. Maar om de draad goed op te pakken, gaan we eerst nog even terug naar de post van afgelopen woensdag. De sneeuw die ik toen beschreef, werd de volgende nacht door een flinke hoeveelheid lauwe regen weggespoeld. Vervolgens begon het weer te vriezen met als gevolg dat de ijslaag die de bodem bedekte nog dikker - en gladder - werd. En toen begon het gisterochtend wederom te sneeuwen. Rond half tien legde ik op de foto hieronder de eerste sneeuwvlokken vast.


Halverwege de middag was het sneeuwdek bij onze voordeur al zo'n twintig centimeter dik en konden we de mouwen opstropen. Pas toen het al enkele uren donker was, waren ons erf en het pad naar de weg weer sneeuwvrij. De klus zat er echter nog niet op, want in de loop van de avond begon het opnieuw te sneeuwen. Vanochtend konden we dus nogmaals aan de bak en ook dit keer waren we enkele uren bezig. Op de foto hieronder de auto nadat we de sneeuw er omheen hadden weggeschoven. Het laatste deel van de klus was het sneeuwvrij maken van het voertuig zelf. Tja, soms brengt ons leven in het Hoge Noorden flink wat noeste arbeid met zich mee. Maar goed, morgen kunnen we lekker uitrusten. Of nee, toch niet. Want ook voor morgen is er weer sneeuw voorspeld...

woensdag 7 januari 2015

The color purple

Sinds gisteravond is er zo'n tien centimeter verse sneeuw gevallen en nu is alles weer wit. Het is een prachtig gezicht, maar ook behoorlijk verraderlijk. Op sommige plaatsen gaat er onder de sneeuw namelijk een spiegelgladde ijslaag schuil en daardoor kun je als je niet voorzichtig bent behoorlijke schuivers maken. Alleen in het bos kunnen we goed uit de voeten en daarom zochten we vandaag voor onze wandelingen met Jeanny daar ons heil. Die vermaakte zich overigens prima in de sneeuw. Als je haar vandaag zo bezig had gezien, dan zou je niet geloven dat ze met twee kreupele poten al hard naar haar twaalfde verjaardag onderweg is. Het was heerlijk om onze hond zo te zien genieten.
 
Tijdens de ochtendwandeling hadden we trouwens nog een mooie ervaring. Op een gegeven moment viel het ons op dat er over de normaal gesproken bruin-zwarte vacht van Jeanny een paarse gloed hing. Hetzelfde gold voor onze kleding en ook de sneeuw was niet echt wit meer, maar had een paarse zweem. Het was net of we een bril met paarse glazen op hadden! Dat was natuurlijk niet zo. Het kleureffect werd veroorzaakt door het samenspel van de laagstaande zon en laaghangende met sneeuw verzadigde bewolking. Een prachtig kleureffect waar we elke winter wel enkele malen getuige van mogen zijn.

dinsdag 6 januari 2015

Dertiende kerstdag

Vandaag is het trettondedag jul, vrij vertaald dertiende kerstdag of - als we precies willen zijn - de dertiende dag na kerstavond. In Zweden is dit een officiële feestdag en voor veel mensen tevens de laatste dag van de over het algemeen zo'n twee weken durende kerstvakantie. Morgen gaat iedereen weer vol aan het bak - op de bekende Zweeds-mediterrane manier welteverstaan - en zal het nieuwe jaar pas echt goed op gang komen. Wij hebben daar overigens geen boodschap aan en zijn al enkele dagen hard aan het werk. We hebben namelijk genoeg te doen en volgen al jaren het motto een goed begin is het halve werk! Nog even het verhaal van trettondedag jul afmaken. Voor iedereen die zich afvraagt hoe dat ook al weer zit, in Nederland is deze dag bekend als Driekoningen.

zondag 4 januari 2015

Spiegelglad

Na flink wat sneeuwval voor de kerst en vervolgens een periode met stevige vorst, zelfs enkele dagen met min 25, is het nieuwe jaar begonnen met dooi en regen. Inmiddels is de temperatuur weer tot onder het vriespunt gedaald en zijn de wegen en paden op veel plaatsen spiegelglad. Onder deze omstandigheden zijn dubbdäck - spijkerbanden - onder je auto onontbeerlijk.


Gelukkig is er bij de gemeente volop zand te verkrijgen zodat we in elk geval ons eigen erf weer begaanbaar hebben kunnen maken.

donderdag 1 januari 2015

Nieuwjaarswens

We wensen al onze lezers een voorspoedig en gezond 2015 toe!
 
Vanuit het Hoge Noorden
Nicôle, Ben & Jeanny